ابرهای ۱۹۴۵/ گِلی کورژف/ ۱۹۸۵میلادی/ رنگ و روغن روی بوم/ ۲۰۰ در ۱۹۰ سانتی متر
تابلویابرهای ۱۹۴۵ اثرِگِلی کورژف هنرمند روسی، مردی را در کنار زنی سالخورده با لباس های تیره عزا نشان می‌دهد. مرد یکی از پاهایش را در جنگ از دست داده است. در پس زمینه، علفزاری وسیع و آرام در زیر آسمان آبی و ابری دیده می شود.
دختربچه ای در سمت چپ تابلو در فاصله ای دورتر از زن و مرد به دوردست نگاه می کند. دختربچه که از نسلی جدید است می تواند نشانه ای از امید و عشق به آینده باشد، هرچند که نسل هل های قبل از او گذشته ای تیره و تار داشته اند. جهتِ نگاه هر سه نفر به یک سمت است. این پس زمینه روایتی است از امتداد و اتصال گذشته به آینده.
جنگ تمام شده است، مرد یک پایش را از دست داده است، اما هنوز زندگی جریان دارد. دختربچه به آینده می نگرد، ابرها در آسمان حرکت می کنند،بوی علف تازه همه جا پیچیده است. زمان، در این نقاشی از نظر تاریخی مشخص است: ناگزیر، به جلو جریان می‌یابد. زندگی پیروز شده است. استعاره زیبایی که کورژف در این اثر بیان کرده است به گذشته،حال و آینده اجازه می دهد تا در مسیری پیچیده آمیخته شوند. این توجه هنرمند به زمان، نشان می دهد که وی روح تاریخ را به طرزی عمیق درک کرده است.
با این که آثار کورژف در زمان خودش، به درستی مورد توجه قرار نگرفت اما نقاشی‌های او می‌تواند کلید ارزشمندی برای درک تاریخ هنر روسیه پس از جنگ باشد و آن را در چارچوب وسیع‌تر هنر جهانی نیمه دوم قرن بیستم قرار دهد.
