روش خشک و بدون احساس در آثار هنرمندی که چاپ چوب را توسعه داد

روش خشک و بدون احساس در آثار هنرمندی که چاپ چوب را توسعه دادروش خشک و بدون احساس در آثار هنرمندی که چاپ چوب را توسعه داد

چاپ چوب/ فلیکس والوتون

فلیکس والوتون Félix Vallotton نقاش سوئیسی ساکن فرانسه و از اعضای گروه نبی بود. در زمینه چاپ دستی و چوب‌تراشی نیز فعالیت می‌کرد. در کالج کانتونال تحصیل کرد و مدتی نیز زیر نظر  سامسون گوگنارد  که  استاد مخصوص دانشجویان پیشرفته بود به یادگیری نقاشی پرداخت. سرانجام برای ادامه تحصیلات به پاریس نقل مکان کرد.

والوتون ساعت های زیادی را درموزه لوور گذراند و آثار "داوینچی" ، "هولباین" ، "دورر" و نقاشان مدرن تراز جمله "گویا" و "مانه" و به ویژه "انگر" را به دقت مطالعه کرد. نقاشی های اولیه او تحت تأثیر "هولباین" و "انگر" بود.

پرتره ها ، مناظر طبیعی ، اندام های انسانی ، طبیعت و سایر موضوعات را به سبک غیر احساسی و واقع گرایانه نقاشی می کرد.

چاپ چوب/ فلیکس والوتون

والوتون در طی ارتباط خود با  نبی ها در دهه ۱۸۹۰ سبک ساده تری را ایجاد کرد و منبت کاری هایی را به انجام رساند که باعث شهرت جهانی او شد. او چاپ هایش را به روش زیلوگرافی (تراش چوب) انجام می داد و در آن مهارت زیادی داشت.

والوتون در زمینه نویسندگی هم فعالیت داشت و نقدهای هنری و رمانِ "زندگی قاتل" از او منتشر شده است. مدتی نیز به عنوان مرمت گر آثار هنری کار می کرد.

او در چندین نمایشگاه نقاشی بین المللی در پاریس شرکت کرد و در یکی از این نمایشگاه ها با آثارهنرمند ژاپنی "هوکوسای" آشنا شد و تاثیر زیادی از او پذیرفت.

والوتون در سال ۱۸۹۲ به عضویت گروه "نبی" (Les Nabis) درآمد. نبی ها گروهی از هنرمندان پست امپرسیونیسم بودند که بین سال های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۹ فعالیت داشتند. این گروه تاثیر زیادی بر هنر گرافیک گذاشتند. آنان رابطه نزدیکی با نقاشان سمبولیست (نمادگرا) داشتند. در سال ۱۹۰۰ گروه از هم جدا شد.

چاپ چوب/ فلیکس والوتون

 پس از سال ۱۹۰۱ تعداد کمی کار چاپی خلق کرد و بیشتر به نقاشی پرداخت. نقاشی های بعدی اوبیشتر شامل پرتره ها و اندام انسان هاست ومناظر نقاشی شده ذهنی. وی یک دفترچه یادداشت هدفمند به نام دفترچه "دلیل ها" داشت که  ایده تمام نقاشی ها، طراحی ها، چاپ ها و مجسمه هایش را در آن ثبت می کرد. هنگامی که از دنیا رفت هزار و هفتصد ایده در این دفتر ثبت شده بود.

نقاشی های والاتون همیشه به خاطر کیفیت و موضوعات مورد تحسین قرار  می گرفت اما خشکی و بی احساس بودن او در آثار چاپِ چوبش مورد انتقاد واقع می شد. چنان که یک منتقد هنری در سال  ۱۹۱۰ در یکی از نشریات نوشت: والوتون مانند یک پلیس کار می کند. قاطع و محکم. خشکی غیر قابل تحملی از آثارش بر می خیزد...