گل هاری رُز/ ونسان ون گوگ/ 1980/ رنگ و روغن روی بوم/ نشنال گالری واشنگتن
"ون گوگ" تابلوی "گل های رز" را، اندکی قبل از بیرون آمدن از آسایشگاه سنت رمی نقاشی کرد. در زمانی که احساس می کرد بیماری اش رو به بهبودی است. در سه هفته آخر بهبودی اش برای "تئو" برادرش نوشت: دیوانه وار کار کرده ام، دسته های گل بزرگ،زنبق بنفش، دسته های رز برگ و...
این تابلو یکی از دو نقاشی رز است که ون گوگ در آن زمان نقاشی کرده است و یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین طبیعت‌های بی‌جان اوست. دسته گلی پرشور در شکوه و شکوفایی کامل.
اگرچه او گاهی اوقات معانی خاصی برای گل ها قائل بود، اما ون گوگ معنی خاصی برای گل رز در نظر نداشت. با این حال، واضح است که او همه گیاهان و گل ها را نشانه تولد و تجدید حیات می‌دید. این حس در اینجا، با رنگ سبز تازه بهاری در پس زمینه بیشتر به چشم می آید.
نوارهای مواج رنگ که به شکل خطوط مورب ترسیم شده اند، زمینه را متحرک می سازند و فرم های گل ها و برگ ها را پرهیجان می سازند. گل های رز که در اصل صورتی بودند (و نقاش عمدا رنگ را محو کرده است) تضاد رنگ های مکمل را با سبز ایجاد می کند. چنین ترکیبی از مکمل ها ون گوگ را مجذوب خود کرد. لایه های رنگ بسیار ضخیم است؛ به قدری ضخیم که هر دو نقاشی گل رز زمانی که ون گوگ سنت رمی را در 16 می 1890 ترک کرد، خیس باقی ماندند.
تهیه و تنظیم: نرگس صاحب‌اختیاری
