آمادئو کلمنته مودیلیانی (Amedeo Clemente Modigliani) نقاش سبک اکسپرسیونیسم و مجسمه‌ساز برجسته ایتالیایی بود. وی بیشتر دوران کاری خود را در فرانسه گذراند. او در آغاز کارش را با هنر فیگوراتیو آغاز کرد اما خیلی زود وارد هنر مدرن شد. شاخصه آثار مدرن او چهره‌های ماسک مانند پرتره‌هایی بود که درازی و لاغریشان اغراق شده بود. او در پاریس از مرض سل مننژیتی که نتیجهٔ فقر، کار بیش از حد و افراط در مصرف مواد مخدر بود، در ۳۵ سالگی درگذشت.

مودیلیانی در سال 1918 پرتره‌ای را از یک پسر بچه می‌کشد و در توضیح حس و حال خود در هنگام خلق این اثر چنین می‌نویسد:

در سال 1918 بود که در یکی از جلسات نادر، پسر کوچکی را دیدم که با سرعت تمام در حال دویدن بود.
او توسط تندی و در عین حال، گیجی مالیخولیایی احاطه شده بود.
گویی از طراحی جسورانه سزان یا از دل انبار آثار عجیب ونگوگ بیرون آمده است.
تقریباً به نظر می‌رسید که آن کودک بی‌قرار در افق آویزان است: مانند بندباز یا مثل خورشیدی که در حال غروب کردن است، در حالت بی‌ثباتی مثل رنگین کمان با بی‌احتیاطی می‌لرزید.

رنگ‌های چهره‌اش مانند رنگ‌های رنگین‌کمان، ملایم و لطیف و بر دنیای اطراف چیره شده بودند و با غرور بی‌سابقه‌ای خود را از دیگر چیزها جدا می‌کردند.

رفتار بی‌نظم او مانند حرکات یک مرغ، هماهنگ بود. در عوض، هاله اطراف او در هم آمیخته و بی‌ثبات شده بود.

چشمانش شیشه ای و صمیمانه بود مثل اینکه آسمان او از درون به وجد آمده بود.
روح من با ضربات قلم مو، سایه‌ روشن‌های یک همکاری غیر قابل توصیف را روی بوم می‌پاشید.

بالاخره امروز در ونیز می‌توان همزیستی دیگری از روح و سلیقه را تجربه کرد.