ماری براکموند

ماری آن کارولین براکموند Marie Anne Caroline Bracquemond هنرمند امپرسیونیست فرانسوی، متولد سال ۱۸۴۰ و درگذشته سال ۱۹۱۶ میلادی است. او به همراه مری کاسات، برت موریسوواوا گونزالس، یکی از چهار زن برجسته در جنبش امپرسیونیسم بود. براکموند در کودکی نقاشی آموخت و از نوجوانی شروع به نمایش آثار خود در سالن پاریس کرد. او هرگز آموزش رسمی هنری ندید، اما آموزش محدودی از ژان آگوست دومینیک انگر و توصیه‌هایی از پل گوگن دریافت کرد که به رویکرد سبکی او کمک کرد. در سن ۱۷ سالگی و تحت آموزش‌های آگوست واسور، «نقاش پیری که اکنون نقاشی‌ها را مرمت می‌کرد و به زنان جوان شهر درس می‌داد»، آموزش نقاشی را آغاز کرد. سپس او به نقاش انگر معرفی شد که او را راهنمایی کرد و او را به دو نفر از شاگردانش، فلاندرینوسیگنول، معرفی کرد.

فیلیپ بورتی، منتقد، از او به عنوان «یکی از باهوش‌ترین شاگردان استودیوی انگر» یاد می‌کند.

بانوی سفیدپوش/ماری براکموند/۱۸۸۰/رنگ و روغن روی بوم/۱۸۰.۵ × ۱۰۵ سانتی‌متر/ موزه اورسی، پاریس

 این نقاشی، خواهر ناتنی هنرمند، لوئیز کیوورون را به تصویر می‌کشد که اغلب به عنوان مدل برای نقاشی‌های او استفاده می‌شد. این نقاشی یکی از سه نقاشی براکموند بود که در پنجمین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها در آوریل۱۸۸۰ به نمایش درآمد. این اثر در سال ۲۰۲۴، با برگزاری مجموعه‌ای از نمایشگاه‌ها به افتخار۱۵۰مین سالگرد نمایشگاه‌های اصلی امپرسیونیست‌ها، دوباره مورد توجه قرار گرفت.

ماری با فلیکس براکموند، چاپگر مشهور، که به محبوبیت هنر ژاپنی در فرانسه کمک کرد، ازدواج کرد. آنها با هم، ظروف سرامیکی را برای هاویلند و شرکا، تولیدکننده ظروف چینی لیموژ، تولید می‌کردند. حذف مکرر ماری از کتاب‌های مربوط به هنرمندان گاهی به تلاش‌های همسرش نسبت داده می‌شود. اگرچه فلیکس در نمایشگاه‌های امپرسیونیست‌ها شرکت می‌کرد، اما به طور قابل توجهی از جنبشی که همسرش در آن سرآمد بود، ناراضی بود. در واقع، پیر براکموند، پسر آن ها، اظهار داشت که پدرش به کار ماری حسادت می‌کرد، جاه‌طلبی او را کوچک می‌شمرد و از نشان دادن نقاشی‌های او به بازدیدکنندگان خودداری می‌کرد.

روی تراس سور / ماری براکموند/۱۸۸۰/رنگ و روغن روی بوم/۸۸ × ۱۱۵ سانتی‌متر/ موزه کاخ کوچک در ژنو

این اثر سه فیگور را در تراس خانه ماری براکموند به تصویر می‌کشد، با عناصر سبکی و ترکیبی که مشخصه تغییر او به سمت امپرسیونیسم است. اگرچه جزئیات مربوط به هویت فیگورها در نقاشی همچنان مورد بحث است، اما منتقدان بر اجرای نور، قلم‌مو نرم و تأکید بر فیگورها به جای منظره تأکید دارند و آن را با امپرسیونیستی‌ترین دوره براکموند همسو می‌کنند.

 براکموند در طول زندگی خود به عنوان یک هنرمند، حداقل ۱۵۷ اثر اصلی خلق کرد که از این تعداد، تنها ۳۱ اثر در مجموعه‌های موجود امروزی یافت و فهرست‌بندی شده‌اند و بقیه بدون هیچ سابقه‌ای در مجموعه‌های خصوصی مختلف ناپدید شده‌اند. تنها دو نمایشگاه انفرادی او پس از مرگش برگزار شد. برخی از مشهورترین آثار او عبارتند از: بانوی سفیدپوش، روی تراس سور، چای عصرانهوزیر چراغ.

پس از مرگ براکموند در سال ۱۹۱۶ میلادی، آرسن الکساندر منتقد هنری، وضعیت او را چنین توصیف کرد: «یکی از آن هنرمندانی که نادیده گرفته شدند و آیندگان از استعداد نادر و سایه‌ای که این استعداد در آن فرو رفت، شگفت‌زده خواهند شد».

چای عصرانه / ماری براکموند/۱۸۸۰/رنگ و روغن روی بوم/۸۱.۵ × ۶۱.۵سانتی‌متر / موزه پتی پالاس، پاریس

این اثر در سال ۱۹۱۹ در نمایشگاهی به نمایش درآمد و توسط دولت فرانسه از پسر براکموند، پِیر، خریداری شد. این اثر یکی از معدود آثار اوست که در یک مجموعه عمومی نگهداری می‌شود. موضوع این اثر، فعالیت‌های فکری زندگی زنان را منعکس می‌کند و می‌توان آن را با آثار مرتبط مانند کتابخوان (۱۸۷۷) اثر مری کاسات و عصر (۱۸۹۰) اثر هریت بکر مقایسه کرد.

براکموند بیش از یک قرن بعد، همچنان یک امپرسیونیست نسبتا ناشناخته باقی مانده که به تازگی از سمت نهادها توجه دریافت کرده است، که از جمله آن‌ها به خرید اخیر آثارش توسط Walker Art Gallery در لیورپول می‌توان اشاره کرد. علاوه‌بر این، با توجه به قیمت‌های رکوردشکن در حراج‌ها و حضور چندین نقاشی در نمایشگاه‌های مهم هنری، بازار آثار او در سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است.

زیر چراغ / ماری براکموند/۱۸۸۷/رنگ و روغن روی بوم/۶۸.۵ سانتی‌متر × ۱۱۳سانتی‌متر / مجموعه خصوصی آقا و خانم آر. استفنز فیلیپس

این اثر یکی از معدود آثاری است که در پایان یک دوره پنج ساله (۱۸۸۱-۱۸۸۶) که در طی آن او هیچ نقاشی خلق نکرد، خلق شده است.. زیر چراغ احتمالاً در خانه براکموند در سور تکمیل شده است. این پرتره، آلفرد سیسلی و شریک زندگی طولانی مدت او، ماری لوئیز آدلاید، که بعدها همسر او شد را نشان می‌دهد. آنها در خانه براکموند، دور میز شام نشسته و با نور یک چراغ گازی روشن شده‌اند.