در جامعه عثمانی به پرندگان معانی نمادین زیادی نسبت داده می شد. در حالی که تصور می شد کبوترها تجسم روح افراد درگذشته هستند، طاووس ها را به عنوان پرندگان بهشتی می شناختند. با توجه به این تداعی‌های آسمانی، بازنمایی دو پرنده روبه‌رو که بر روی یک چشمه روی یک پس‌زمینه شاخ و برگ متراکم نشسته‌اند، به باغ عدن اشاره می‌کند. رنگ سبز پرندگان در اسلام با زندگی جاودانه همراه است، در حالی که چشمه ممکن است به سلسبیل، چشمه ای در بهشت اشاره داشته باشد. این صحنه همچنین یک نقش محبوب در شمایل نگاری باستانی ترکیه است و اولین بار در فرش های اولیه آناتولی قبل از استفاده از آن بر روی سرامیک ظاهر شد.

نمایش های شکلی روی کاشی های ایزنیک بسیار نادر است. تنها هفت کاشی دست نخورده دیگر با این طرح نمادین پرندگان روبرو شناخته شده است. این یکی در گالری در دبی در DIFC تا یکشنبه، 15 مارس، در کنار آثار برجسته حراج در سراسر جهان، قبل از فروش لندن در 30 مارس در معرض دید قرار دارد.

مجله هنرهای تجسمی