جوتا لیل ونزوئلایی 36 سال قبل در شهر کوچکی در شرق بدنیا آمد. او وقتی خیلی کوچک بود نقاشی را شروع کرد و هرگز هنرهای زیبا نخوانده است. او به عنوان یک کودک شش ساله در کلاس حاضر می شد، اما بعد از کلاس میوه های پلاستیکی و بطری های خالی را رنگ آمیزی می کرد. جوتا حتی در آن سن می دانست که می خواهد چه کاره شود. او می خواست که از مردم نقاشی بکشد. می خواست چهره هایشان بکشد. لیل دومین برادر از سه برادر بود، که هرکدام استعداد های منحصر بفرد خودشان را داشتند. والدینش در رشته های روغن کار می کردند. یکی از خاطرات طراحی جوتا، تعدادی خط بود که والدینش را بعنوان یه کودک شگفت زده کرده بود. هدایای تولد بعدی و کریسمس او مداد، مداد شمعی، رنگ و ... بود. بعد از کار به همراه مهندسان و اطرافیانش، برای تحصیل در رشته مهندسی برق می رفت و در این رشته فارغ التحصیل شد. هیچ کدام از اعضای خانواده اش نمی دانستند که او چطور کار می کند. او در نقاشی و طراحی وسواس داشت. طولی نکشید که مدار به خطوط و اعداد به رنگ تبدیل شدند و قلم ها جایگزین نظریه های فیزیک شدند. جوتا در گالری موسیقی و هنر در انجمن نمایشگاه کاخ سزار، لاس وگاس و هنرهای زیبای سالی در تایپه، تایوان کار کرده است.